Nú á miðju sumri hef ég verið að líta um öxl, horfa yfir þau þrjú ár sem liðin eru af þessu kjörtímabili í borginni. Eftir tæpt ár verða borgarstjórnarkosningar. Fram undan er krefjandi vetur og reikna má með að fljótlega muni borgarstjórn einkennast af kosningatitringi. Það var mögnuð upplifun að verða kosin sem fulltrúi Flokks fólksins í borgarstjórn, enda þótt kannanir gæfu iðulega ekki tilefni til bjartsýni. Ég einsetti mér að berjast ötullega að málefnum Flokks fólksins. Flokkur fólksins berst gegn fátækt og misrétti og við berjumst fyrir bættum kjörum og aðstæðum þeirra verst settu. Mörgum eldri borgurum og öryrkjum líður illa í ríku samfélagi okkar. Enginn ætti að þurfa að hafa áhyggjur af grunnþörfum. Hópur hinna lakast settu er oft falinn. Margar barnafjölskyldur berjast í bökkum og því miður virðist vera allnokkur hópur sem glímir við vanlíðan sem má í sumum tilfellum rekja til námstengdra og/eða sálfélagslegra vandamála.
Foreldrar sem eru aðþrengdir fjárhagslega þurfa að forgangsraða ef endar ná ekki saman og þá koma grunnþarfir fyrst. Börn fátækra foreldra sitja ekki við sama borð og börn efnameiri foreldra. Í mörgum tilfellum fer stærsti hluti launa láglaunafólks í húsaleigu, allt að 80%. Það er ómögulegt að ná endum saman þegar 20% launa þurfa að duga fyrir öllu öðru. Mikill skortur er á hagkvæmu húsnæði og er leiguverð íþyngjandi.
Biðlistameinið í borginni hefur hvílt einna sárast á mér. Nú bíða 1.547 börn eftir aðstoð fagfólks skólanna, flestir til sálfræðinga og talmeinafræðinga. Strax við upphaf kjörtímabilsins lagði Flokkur fólksins fram tillögur sem lúta að styttingu biðlista. Lagt var meðal annars til að fjölga fagfólki, færa aðsetur sálfræðinga út í skólana og auka samstarf skóla- og frístundasviðs við Þroska- og hegðunarstöð og heilsugæsluna. Öllum tillögum var hafnað.
Þótt börn eigi skýlausan rétt á nauðsynlegri þjónustu er biðlistavandinn líka vandamál á ríkisstofnunum. Geðheilsa barna og ungmenna á að vera forgangsmál. Okkur hefur ekki tekist að tryggja börnum vernd og umönnun sem velferð þeirra krefst, þrátt fyrir að eiga aðild að Barnasáttmála Sameinuðu þjóðanna.
En nú virðist meirihlutinn í borgarstjórn ætla að taka við sér. Á dögunum voru lagðar fram tillögur um að taka á biðlistum barna til fagfólks skólaþjónustu. Sálfræðingar eiga þó ekki að hafa fullt aðsetur innan skólanna, eins og fulltrúi Flokks fólksins hefði viljað sjá og hefur ítrekað lagt til.
Allt kjörtímabilið hefur ekkert gerst í þessum málum. Á meðan börnin hafa beðið hefur hins vegar ekki flækst fyrir meirihluta borgarstjórnar að ákveða að ráðstafa 10 milljörðum í stafræna breytingu. Fyrir brot af þessum tíu milljörðum mætti gera mikið fyrir börnin í borginni og aðra viðkvæma hópa. Því er ekki mótmælt að taka þarf til í stafrænum veruleika borgarinnar. En meðhöndla þarf fjármuni borgarinnar af skynsemi og ábyrgð og forgangsraða rétt.
Hugsanlega má reikna með að einhverjar umbótatillögur meirihlutans á skóla- og velferðarsviði verði að veruleika rétt fyrir kosningar. Segja má „betra seint en aldrei“. Allt sem er gott fyrir börn, þótt skrefin séu lítil, styður fulltrúi Flokks fólksins í borgarstjórn.
Hins vegar hefur dýrmætur tími tapast. Fyrir börn sem hafa verið á biðlistum er seint í rassinn gripið. Þau hafa mátt bíða mánuðum saman og jafnvel árum með vandamál sín óleyst, í þeirri von að brátt komi nú röðin að þeim og þau fái fullnægjandi þjónustu í formi einstaklingsmiðaðrar, faglegrar aðstoðar. Mörg hafa útskrifast úr grunnskóla án þess að hafa fengið aðstoð, ýmist að hluta til eða öllu leyti.
Flokkur fólksins vill að öllu fólki, líði vel í borginni og á landinu öllu. Við höfum efni á því. Fólk þarf að finna til öryggis, að stjórnvöld láti það sig varða og að það þurfi ekki að kvíða morgundeginum. Að það hafi fæði, klæði og húsnæði. Við eigum að gera kröfu um að allt sé gert til að öllum börnum geti liðið vel og þau upplifað sig örugg í sínu nærumhverfi. Ef þessir þættir eru ekki í lagi skiptir annað oft minna og jafnvel engu máli. Fólkið fyrst og svo allt hitt!
Kolbrún Baldursdóttir