Ellefu þúsund eldri borgarar eru í neðstu þremur tekjutíundunum, þar af sex þúsund í sárri fátækt. Stjórnvöld halda vísvitandi til streitu alvarlegum skorti á hjúkrunarrýmum. Fullorðið fólk dagar uppi á Landspítala löngu eftir að það er tilbúið til útskriftar. Það á ekki í nein hús að venda. Kjaragliðnun á launakjörum allra almannatrygginga heldur áfram, kjaragliðnun sem nálgast 100.000 kr. á mánuði ef litið er aftur til efnahagshrunsins 2008. Fátækt, skerðingar og vanvirðing eru slagorð stjórnvalda þegar kjör aldraðra eru annars vegar.
Tuttugu og fimm þúsund króna skerðingarmörkin sem eru við lífeyrissjóðsgreiðslur eldra fólks hafa ekki breyst í rúm tíu ár. Hvort sem um að ræða óðaverðbólgu eða brjálæðisvexti á þessum tíma, þá hunsa stjórnvöld ávallt neyðaróp fátækra. Það er nöturlegt að þurfa að viðurkenna að Ísland skrapar botninn meðal allra OECD-ríkjanna hvað lýtur að fjármagni sem veitt er til heilbrigðisþjónustu. Það er ótrlúleg hræsni að hlusta á alþingismenn mæra velferð eldra fólks undir kjörorðinu „það er gott að eldast“ þegar staðreyndin er sú að þúsundir aldraðra mega lepja dauðann úr skel í sýndarveruleikaheimi félags- og vinnumarkaðsráðherra og fylgitungla hans.
Í október 2023 var Landssamband eldri borgara með málþing um kjör eldra fólks á Hilton Reykjavík Nordica. Þar talaði Guðmundur Ingi Guðbrandsson félags- og vinnumarkaðsráðherra digurbarkalega um hvað hann hefði og væri að gera margt frábært fyrir aldraða. Á Íslandi væri gott að eldast! Eftir þessa sjálfsupphefð ráðherrans spurði ég gesti fundarins, sem troðfylltu salinn, hvort þeir þekktu á eigin skinni allt það jákvæða sem þeir hefðu fengið til sín í kjölfar gæsku ráðherrans. Það er skemmst frá því að segja að enginn þeirra, ekki einn einasti, hafði orðið var við neitt slíkt.
Eitt af þeim „stóru“ verkum sem félags- og vinnumarkaðsráðherra stærir sig af eru tveir símsvarar á island.is sem hann telur réttlæta það að ganga gegn einróma vilja Alþingis í júní 2021 um að komið yrði á fót embætti hagsmunafulltrúa eldra fólks. Hagsmunafulltrúa sem hefði það hlutverk að tryggja velferð aldraðra í hvívetna með því t.d. að kortleggja stöðu þeirra félagslega, fjárhagslega, heilsufarslega o.s.frv. Ég einfaldlega fæ ekki skilið hvernig ráðherra getur mögulega lítilsvirt löggjafarvaldið með þeim hætti sem hann gerir og mun ég leita svara við því.
Eldra fólk hefur fengið nóg af því að hlusta á ráðherra afsaka svikin loforð. Það hjálpar engum að skipa endalausar nefndir, ráð og stýrihópa til þess að skrifa fallegar klausur á pappír. Flokkur fólksins krefst raunverulegra aðgerða!